Search

Implant Supported Overdentures Is A Book Which Explains In Detail About Implant Supported Overdentures .

आणि तिच्या डोळ्यातून घळाघळा आसवंच वाहायला लागली. त्या आसवांच्या पडद्याआड उभा होता सुरेश. 'छोनी.... फार प्रेम आहे गं माझं तुझ्यावर. तू छान जोडीदार निवड. खूप छान संसार कर. तुझ्या संसारात माझ्या दमल्या शिणल्या देहाला नेत्रसुखाचं लेणं दे...' त्याचे शब्द तिच्या मनातून हुंकारत होते. "तू का रडतेयस? छे.... फार वाईट माणूस आहे मी. साधी लग्नाची मागणी घालताना देखिल तुला रडवली. काही जमतच नाही... छे...." तिनं नजर उचलली. समोर उभा असलेला तो उंचापुरा पुरुष तिला लहानग्या मुलासारखा वाटला. त्याचा चेहेरा उतरून गेला होता. ती त्याच्या अगदी जवळ गेली.

रेशमचं आजकाल बदलापूरला जाणं वाढलं होतं. सुमाला थोडी तिच्या अभ्यासाची काळजी लागून राही, पण ती उघडपणे कसला विरोध नोंदवीत नसे. पण आज रेशमनं क्लास बुडावायची भाषा केली तेव्हा मात्र सुमा म्हणाली, "क्लास करून गेली असतीस रेशम, तर मला बरं वाटलं असतं." "आई, आज वैद्य सर येणार नाहीत. त्यांच्याऐवजी बदले सर तास घेणारेत. आणि त्यांची तेवढी मास्टरी नाही गं गणितावर. नुसते फिल इन द ब्लँक्स तास कशाला अटेंड करू मी? त्यापेक्षा मी आजोबांकडे जाईन. गेल्या वेळेस ते मला काय म्हणाले ठाऊक आहे?"

'श्रीमती विंदा देसाई यांची प्रभाकर अक्षीकर यांच्यावर मेहरनजर' सकाळचा पेपर वाचता वाचता त्या ठळक मसुद्यानं तिचं लक्ष वेधून घेतलं. तिनं विद्याधरकडे पेपर सरकवला. त्या बातमीकडे लक्ष वेधीत ती म्हणाली, "वाच." "मी अगोदरच वाचलीय ती बातमी. पण सकाळी सकाळी तुझा मूड बुटात जायला नको म्हणून नाही सांगितली तुला." ती विद्याधरकडे पाहत राहिली. आपलं मन जपण्याचा किती हा वेडा प्रयत्न. "विद्या, एखादा माणूस गुणवान असणं हा त्याचा दोष समजला जातो का रे? प्रभाकरसारखा सव्यसाची, मुत्सद्दी आणि विवेकी काँपिअर मी वर्षातून सहा वेळा वापरला फक्त.... तर लगेच ह्या पत्रकारांच्या पोटात दुखावं? प्रेक्षकांनी तर पसंतीची पावती अक्षरश: सहस्त्र पत्र पाठवून दिलीय. बरं... बेकायदा असं मी काहीही केलं नाहीये हं. साठ दिवसातून एकदाच ती व्यक्ती काँपिअर म्हणून वापरावी हा दूरदर्शनचा नियम मी काटेकोरपणे पाळलाय. तरीसुद्धा हे लोक असे का वागतात?" ती हिरीरीनं आपले मुद्दे मांडत म्हणाली.

हे गाठोडं वाचकांच्या हाती देताना मला किती आनंद होतोय म्हणून सांगू? आजतर अनुभवलेल्या कितीतष्टी गोष्टी या गाठोड्यात दडल्या आहेत. आजूबाजूला घडलेल्या घटनांचे पडसाद, माझ्या मुली, माझी शाळा - कॉलेजातली माझीच झालेली मुलं, परदेशातल्या गंमती, किती साहिले त्याच्या खुणा, काही कथा आणि खरंच... आता लपविण्याजोगे काही राहिलेच नाही असं वाटून उघडा केलेला माझा टीपकागद! माझ्या चुका तुम्हाला कदाचित शहाणं करतील असं वाटून प्रेमानं आणि निर्लेपणाने त्याही उघड्या केल्या आहेत. फक्त त्या कळाव्यात म्हणून हे गाठोडं सोडायला हवं!

तिच्या तीन मुली म्हणजे तिच्या सोनपाकळ्या. पण मोठी मुलगी मुकबधिर होती. आपल्या मुक्या मुलीला आयुष्यात यशस्वी करण्यासाठी तिनं जो अपूर्व लढा दिला तो डोळे दिपवणारा होता. प्रत्येक आईनं वाचावी अशी दीर्घकथा, मुक्या मुलांच्या पालकांना विशेष आवडावी अशी गोष्ट. ईश्वरी ही ‘त्रिदल’मधली दुसरी दीर्घिका. होय !ती काळी होती. काळ्या मुलींची अवहेलना कशासाठी? घरीदारी रंग तिचा वैरी ठरला. पण ती जिद्दीनं उभी ठाकली. हुंडाबळी झाली नाही. कारण स्वत:च्या कर्तृत्वावर तिचा ठाम विश्वास होता. प्रत्येक तरुणीनं ‘ईश्वरी’पासून स्फूर्ती घ्यावी अशी दीर्घकथा..

"दोन अशरण जीव एकमेकांना एकाच वेळी शरण गेलेयत... अभिमानाची सारी दारं फोडून... त्यांच्या मधे जाऊ नकोस!" बोलता बोलता सुमंतनं रुमालाला डोळे टिपले नि सुरेखाला घेऊन तो बाहेरच्या बाजूला वळला. डॉक्टर सुमंतच्या डोळ्यांतून आलेल्या पाण्याचे वेगवेगळाले अर्थ लावीत स्टाफची हालचाल चालूच होती. सूत्रबद्ध.

एखादी रानबाभूळ वाढावी तशी सोंगटी मायच्या संगतीत झोपडीत वाढली. म्हणून तर संकटाशी सामना करताना तिची काटेरी फांदोरी होऊन जायची. परिस्थितीनं तिला अनेकदा तापत्या मुशीत ढकललं, पण प्रत्येक वेळी ती झळाळून उठली. गरीब घरातल्या बायकांना जीवनभर अग्निदिव्यंच करावी लागतात म्हणा! ती हिंमतबाज बाई आयुष्याशी लढत राहिली. तिनं भांडी घासली, बेडपॅनं उचलली, झोपड्यातल्या बायांना जागवलं... नि इतिहास निर्माण करीत ती शिक्षणमंत्र्याच्या खुर्चीवर विराजमान झाली. तिचा हा जीता-जागता जीवनालेख तिच्याच ओघवत्या शैलीत... वाचता वाचता आपल्याला क्षणोक्षणी खिळवून ठेवील. सोंगटीची उत्कंठावर्धक कहाणी एकदा हाती घेतल्यावर वाचून संपविल्याशिवाय आपणास खाली ठेवावीशी वाटणार नाही, आणि नंतरही तिचा प्रवास चालूच राहील... रसिक वाचकांच्या मनामनात.

आपण आपल्या साहित्यकृतीतून जे विचार प्रकट करता ते प्रेरित करतात. जीवनाकडे पाहण्याचा नवा दृष्टिकोन देतात. त्यातून नेहमीच सकारात्मक विचार करण्याचे अप्रत्यक्ष शिक्षण मिळते. आपली माणसं, ऋणानुबंध, मला काही सांगायचंय इत्यादी आपल्या अनेक साहित्यकृतींनी मनावर असे संस्कार केले आहेत. मी स्वतः पुण्यातील एका शाळेत ग्रंथपाल आहे. चांगले साहित्य वाचावे, ते जतन करावे आणि इतरांना आग्रहाने वाचायला द्यावे हा माझा प्रयत्न असतो.

स्व. रघुवीर व शरयू पाटील ठाणे जिल्ह्यातील शेतकरी समाजाच्या वेलीवर फुललेली ही दोन प्रसन्न, हसरी, उमदी फुले. पू. साने गुरुजी आणि पू. आचार्य भिसे यांच्या जीवनगंगेत न्हालेली, रंजल्या गांजलेल्यांना मदतीचा हात देत, स्वतःबरोबर समाजाचे जीवन सुगंधित व्हावे यासाठी सतत झपाटलेले प्रीतिबद्ध जीवन-शिल्प. दोघांनी परस्परांच्या सहकार्याने शिक्षण, साहित्य, समाजसेवा राष्ट्रसेवा अशा विविध आघाड्या सांभाळल्या. उत्तम वक्ता, साहित्यिक, टिकाकार, समाजसेवक आणि माणूसकी असलेला माणूस. ऐन तारुण्यात एकोणीसशे एकूणसत्तर साली रघुवीरची जीवनयात्रा स्थगित झाली. अवघ्या चार महिन्यात सप्तपदी आठवीत दोन छोट्या अंकुरांना मागे टाकून शरयूही निघून गेली. एक सेवाभावी, त्यागी व गोड घरटे उध्वस्त झाले. बलवान नियतीलाही या ध्येयवादी दांपत्याचे सतत स्मरण व्हावे आणि संबंधितांना वाटणाऱ्या हळहळीचे कायमचे प्रतिक व्हावे म्हणून ही 'रघुवीर - शरयू स्मारक साहित्यस्पर्धा'. पुरोगामी, समाजसुधारणेला वाहिलेल्या 'चालना' मासिकातर्फे प्रतिवर्षी ही साहित्यस्पर्धा आयोजित केली त्याच स्पर्धेतील हो पारितोषिक विजेती कादंबरी.