Search

"Malgré les tempêtes, rester debout ! Fils d’ouvrier, Séraphin « Paul » Carpita habitait le quartier St Jean de Marseille. Les sirènes des bateaux avaient retenti à l’unisson pour saluer la victoire du Front populaire, comme un grand cri de joie ! Sous le régime de Vichy, Paul était entré dans la résistance, c’est-à-dire, à ce moment-là, au parti communiste. C’est à la Libération qu’on lui a offert sa première caméra ; il l’a naturellement mise à disposition de ses idées : filmer les manifestations pour la paix, de Berlin à Stockholm, filmer les gens ordinaires, filmer la vie. Et puis un jour, il a réalisé un “vrai” film, avec une histoire et des acteurs : le Rendez-vous des quais. Pour montrer aux gens ce que les actualités ne montraient pas : le départ des soldats pour l’Indochine, l’occupation du port par les CRS, les manifestations durement réprimées, les grévistes. La misère des ouvriers contraints de reprendre le travail. Il a fallu filmer caché, agir avec audace, se débrouiller pour trouver de la pellicule ou des costumes, compter sur les copains... M.Pagnol leur avait même prêté son studio. Et tout ça dans un esprit si fraternel ! Mais quand le film fut fini, les RG ont débarqué et confisqué les bobines. Le PC l’avait lâché, le cinéma français l’avait lâché, lui et tous ceux qui croyaient à la possibilité d’une vie meilleure. Le film fut interdit de diffusion durant 35 ans. Paul a repris son métier d’instituteur et celui de cinéaste, sans renier ses idées, dans une autre résistance. Le film, retrouvé dans les caves de la cinémathèque française, a été réhabilité en 1990. Il fut alors salué par la critique comme « le chaînon manquant entre Jean Renoir et la Nouvelle Vague ». [Paul Carpita : 1922- 2009]".

"Intellectuel public majeur, Pierre Bourdieu a révolutionné la sociologie. On sait peu qu'à 25 ans, dans une Algérie en pleine guerre de décolonisation, Pierre Bourdieu a vécu un véritable roman d'apprentissage.Jeune agrégé de philo', Pierre Bourdieu est appelé pour son service dans les premières années de la guerre d'Algérie et détaché au Service de l'information, au cœur de la propagande. Démobilisé deux ans plus tard, il retournera cette épreuve malheureuse contre elle-même, restant à Alger malgré la guerre pour y enseigner la sociologie. Pris d'amour pour un pays qui lui rappelle ses propres origines rurales, il étudie les transformations brutales de la société algérienne, découvrant la sociologie tout en apprenant à mieux se connaître lui-même. Comment cette expérience a-t-elle fait du jeune Bourdieu un sociologue porteur d'un regard à la fois empathique et critique, attentif à toutes les formes de domination ? Et comment peut-elle nous aider à mieux comprendre une Algérie aussi familière que méconnue ? Aujourd'hui, nous partons sur les traces de Pierre Bourdieu, à la recherche d'un regard, de sa genèse et de son actualité."

"Intellectuel public majeur, Pierre Bourdieu a révolutionné la sociologie. On sait peu qu'à 25 ans, dans une Algérie en pleine guerre de décolonisation, Pierre Bourdieu a vécu un véritable roman d'apprentissage.Jeune agrégé de philo', Pierre Bourdieu est appelé pour son service dans les premières années de la guerre d'Algérie et détaché au Service de l'information, au cœur de la propagande. Démobilisé deux ans plus tard, il retournera cette épreuve malheureuse contre elle-même, restant à Alger malgré la guerre pour y enseigner la sociologie. Pris d'amour pour un pays qui lui rappelle ses propres origines rurales, il étudie les transformations brutales de la société algérienne, découvrant la sociologie tout en apprenant à mieux se connaître lui-même. Comment cette expérience a-t-elle fait du jeune Bourdieu un sociologue porteur d'un regard à la fois empathique et critique, attentif à toutes les formes de domination ? Et comment peut-elle nous aider à mieux comprendre une Algérie aussi familière que méconnue ? Aujourd'hui, nous partons sur les traces de Pierre Bourdieu, à la recherche d'un regard, de sa genèse et de son actualité."

"De meest diepgaande en onuitputtelijke boeken zullen waarschijnlijk altijd iets hebben van het aforistische en plotselinge karakter van Pascal's Pensées. De drijvende krachten en waarderingen liggen lang onder de oppervlakte; wat naar boven komt is effect." Nietzsche, De wil tot macht, deel II, 1884 In Reflecties (Pensées) bekritiseert Pascal wat Carl Jung “puur Cartesiaans Rationalisme” noemde; rationeel scepticisme als de basis van alle kennis en de tekortkomingen van de seculiere filosofie. Pascal, die zijn hele leven in discussie was met zijn tijdgenoot Descartes, verwerpt het idee dat de menselijke rede alleen zekerheid kan bereiken, vooral als het gaat om metafysische en theologische vraagstukken. In plaats daarvan houdt hij vol dat ware kennis van God en het zelf door goddelijke openbaring en geloof komt. Pascal's scepticisme is gericht op de aanname dat de rede de meest diepgaande vragen in het leven kan beantwoorden, waardoor Pensées zowel een verdediging van het jansenisme is als een kritiek op het rationalisme van de Verlichting, dat zich baseerde op een simplistische interpretatie van Descartes. Na zijn dood werd de eerste editie verzorgd door zijn vrienden Arnauld en Nicole. Hoewel zij gedwongen waren de tekst met grote eerbied en vrees te behandelen, dwongen de Jezuïeten, die de aanval van de Provinciales niet konden verdragen, hen tot enkele afvlakkende correcties die niet aanstootgevend waren. Deze verzameling werd voor het eerst gepubliceerd in 1678. Een eeuw later, toen Voltaire en de encyclopedisten Frankrijk regeerden, publiceerden de laatsten de Pensées volgens een handig arrangement van Condorcet en voorzagen ze van frivole annotaties. Deze editie bevat Voltaire's annotaties in lijn met de rest van de tekst die oorspronkelijk gepubliceerd werd in Les Extraits des Pensées de Pascal. De tekst is topisch geordend volgens Henreich Hesse's versie uit 1844. Hier geven we zijn belangrijkste werk Pensées weer als “Reflections”, niet als “Thoughts” zoals het vaak in het Engels is vertaald. Dit is thematischer en benadrukt de introspectieve aard van de tekst. “Thoughts” doet geen recht aan de meditatieve aard van de tekst, en ‘Meditations’ doet een beetje te veel denken aan die Stoïcijnse filosoof. Het doel hier is om nauwkeurig en trouw aan de tekst te zijn, maar altijd in relatie tot het filosofische milieu van de moderne lezer. De Pensées werden voor het eerst postuum gepubliceerd in 1670 en hoewel het een onvoltooid werk is, staat het bekend als een van de meest invloedrijke en diepgaande bijdragen aan zowel de christelijke apologetiek als de filosofie. Het centrale thema van de Pensées is de spanning tussen geloof en rede. Pascal, een toegewijde jansenist, stelde dat de rede weliswaar een plaats heeft in het menselijk leven, maar dat deze ontoereikend is om de ultieme waarheden over het bestaan, God en verlossing te begrijpen. Hij portretteert de mens als gevangen tussen twee uitersten: grootsheid en ellende. Onze grootsheid ligt in ons denkvermogen, maar onze ellende komt voort uit onze afscheiding van God door de zonde. Deze tweeledige aard leidt mensen tot afleiding en afleiding in een poging om de confrontatie met hun existentiële wanhoop te vermijden. Een nieuwe vertaling uit van Pascals meest invloedrijke publicatie Pensées bevat een nieuw nawoord van de vertaler over Pascals persoonlijke relatie met Descartes en zijn intellectuele bezwaren tegen de nieuwe cartesiaanse rationaliteit die de koers van zowel de wetenschap als de filosofie fundamenteel veranderde, een korte biografie over Pascals leven en impact. Dit wordt gevolgd door een tijdlijn van zijn leven en relaties, een index van zijn belangrijkste filosofische terminologie, een chronologische lijst en samenvatting van al zijn gepubliceerde en postume werken, en de tekst van Pascal's Memorial, een poëtisch, gefragmenteerd verslag van zijn goddelijke visioen in 1654. Dit is deel 7 van het 7-delige de complete werken van LP. Dit deel bevat Pascal's baanbrekende bijdragen aan de wiskunde, wetenschap en techniek, maar ook zijn wetenschappelijk-filosofische commentaar op de wetenschappelijke vooruitgang van de Verlichting.