Search

Enerjinin, atom altı parçacıkların, atomların ve moleküllerin şekillendirdiği, evreni anlamaya çalışan canlı, sen insan; akıl etmekten, bilim yapmaktan, hayal etmekten, merakının peşinden gitmekten ve üretken olmaktan asla vaz geçme... Merakın ve azmin, seni yeryüzünden gökyüzünün uçsuz bucaksız derinliklerine ulaştırdığı gibi, yarının dünyasında atom altı evrenlerin derinliklerine de ulaştıracaktır. Birgün atomları belli kurallar etrafında düzenlemeyi başaracak ve her şeyi kontrol edebilecek yüce bir güce ulaşacaksın. O güç ki, sonsuz gücün gölgesinde, mütevazi bir ruh olarak bilimin ve aklın ışığında; kör bir çocuğun karanlık dünyasını aydınlığa yeniden taşıyacak, sağır bir çocuğun sessiz dünyasına hiç duymadığı annesinin sesini taşıyacak, herhangi bir uzvunu kaybedenin umudu olacak, doğayı ve canlılığı tehtid eden her türlü kirliliği yok edecek, çölleşen dünyayı yeniden yeşillendirecek, hiç bir çocuğun aç olarak yatmasına izin vermeyecek, genlerin, moleküllerin ve proteinlerin yarattığı her türlü hastalığı tarihe gömecek, karadeliklerin karanlığından ak deliklerin ummanlarına doğru yepyeni evrenler, galaksiler ve yaşanabilir yep yeni dünyalar keşfedecek…

Bu kitap, ülkelerin üretimlerinin ölçümü için farklı bir temel sunmakta ve bunu II. Dünya Savaşı sonrası dönem için ABD ekonomisine uygulamaktadır. Elde edilen sonuçlar, konvansiyonel ulusal muhasebe yoluyla sağlanmış istatistiklerden, eğilimlerden köklü bir biçimde farklıdır. Konvansiyonel ulusal muhasebe, askerî, bürokratik ve finansal faaliyetleri yeni zenginlik yaratımı olarak tasnif ettiği için temel ekonomik büyüklükleri ciddi bir biçimde çarpıtır. Oysa, Shaikh ve Tonak’a göre, söz konusu faaliyetler, kişisel tüketim gibi, icraları sırasında toplumsal zenginliği kullandıkları için toplumsal tüketim olarak sınıflandırılmalıdırlar. Bu iki yaklaşım arasındaki fark, sadece temel ekonomik ölçümleri değil, aynı zamanda gözlemlenen büyüme ve durgunluk eğilimlerinin kavranışını da etkilemektedir. Bu durum da, günümüzde hızla artan askerî, bürokratik ve ticari istihdam dikkate alındığında, hem teori hem de siyaset için hayati öneme sahiptir. “Değer, artık değer ve sömürü oranı, Marksist politik iktisadın saf ve kritik kavramlarıdır. Kapitalist bir toplumu kavramada bunlar belirleyici analiz araçlarıdır. Öte yandan, bu doğrultuda bir incelemeyi ampirik olarak başlatmak istediğimizde piyasaların bize sunduğu olgular, bilgiler, istatistikler fiyat, üretim değeri, kâr, kâr oranı, gibi terimlerle ifade edilir. (…) Ne var ki, bu yerleşik terim ve istatistik kategorileri kullanılarak yapılan bölüşüm, sömürü, sermaye birikimi incelemelerinin sınırları vardır; politik iktisadın öngördüğü kavrayış inceliğine ulaşamazlar. A. Shaikh ve E. A. Tonak’ın yapıtı bu iki analiz biçimi arasındaki köprüleri kuruyor; “kaba” istatistik kategori ve terimlerinin, Marksist çöümlemenin kuramsal araçlarına dönüştürülmesinin yöntemlerini geliştiriyor ve böylece kapitalizmin kavranması doğrultusunda önemli bir açılımı gerçekleştirmiş oluyor.” Korkut Boratav “Bu kitap, ulusal muhasebenin konvansiyonel yolla hesaplanmasıyla Marksist kategorilerle ölçülmesi arasındaki fark üzerine klasik bir çalışma olacak. Kitapta tartışılan artık değer oranı ile üretken olmayan emekçilerin sömürü oranı arasındaki farklılık yeni ve aydınlatıcıdır.” Ernest Mandel “Bu çalışma, ulusal servetin ve gelirin kavramsallaştırılması ve ölçülmesine ilişkin geniş literatüre parlak bir katkıdır. Bu literatürü oluşturan üç önemli geleneği –klasik, Marksçı ve neoklasik– derinlemesine ele almakta, aralarındaki farklılıkları ve benzerlikleri açıklamakta ve II. Dünya Savaşı sonrası ABD için orijinal istatiksel ölçümler sunmaktadır. Bu kitabın uzunca bir süre standart bir başvuru kaynağı olacağını öngörüyorum.” Paul Sweezy

Bu kitap günümüz insanının Fuzûlî, Bâkî, Nedîm gibi şairlerin eserlerini kolayca okuyup anlayabilmesi amacıyla hazırlandı. Bu şiiri vücuda getiren 650 civarında dîvân ve mesnevînin yaklaşık 2.000.000 beyti taranıp eski edebiyatın nirengi noktaları madde başları haline getirilerek zengin örneklerle izah edildi. Osmanlı Şiiri Kılavuzu’ndaki madde başlıkları, bugün yanlış bir adlandırmayla daha çok “Divan Şiiri” diye bilinen edebiyatın temel kavramlarını örnekleriyle açıklıyor. Kılavuzu kullananların ellerine aldıkları eski bir şiir metnini, önemli ölçüde çözüp tadına varabileceği inancındayız. Eski şiir, aradaki engeller kaldırıldığında gerçekten okuması ve yorumlaması son derece zevkli bir meşgaledir. Bu şiirin her beyti, bize yüzyıllar öncesinden gönderilmiş birer bilmece gibidir. Bunları çözmek, insanda heyecan ve bir yenisini daha çözüp anlama isteği uyandırır. Bundan 300-500 sene önce yaşamış bir söz ustasının zihninin kıvrımlarından kopan ince bir nükteyi 21. yüzyılda yeniden keşfedip zevkine varabilmek, bambaşka bir heyecan konusudur. Milletimizin Osmanlı Şiiri Kılavuzu sayesinde tarih ve kültürüyle daha güçlü bağlar kurabileceğine inanıyoruz.

Türk edebiyat ve sanatının en kültürlü bilge şahsiyetlerinden bir olan Ahmet Hamdi Tanpınar’ın eserlerinin tamamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde onun sadece hayal gücü ve uyanık, estetik gözlemden faydalanmadığını, mazinin terkibinden ve çağının fikir akımlarını çok iyi tanıdığı; Antik çağ Yunan, Batı felsefe ve düşüncesini, ressamlar, musikişinaslar, heykeltıraşlar, edebiyatçılar ve onların eserlerini yakından tanıdığı bilinmektedir. Çünkü o, güzel sanatları, edebiyatı geniş manâda cemiyete maziyi açacak, sunacak bir anahtar biçiminde değerlendirmektedir. Bundan dolayı Tanpınar’ın sanat ve edebiyat anlayışının oluşmasında pek çok yerli ve yabancı kaynak etkili olmuştur. Tanpınar’ın beslendiği kaynaklar sadece okuduğu eserler ve tanıdığı şahsiyetlerle sınırlanamaz. Sanatçı, hayata ilişkin estet gözlem ve kazanımlarını, deneyimlerini seçerek ve değiştirerek yeniden uyanık bir biçimde kurgularken okuyarak beslendiği gözelerin, kaynakların yanı sıra yaşadığı sosyal çevreden de önemli bir oranda beslenir, etkilenir. Tanpınar, Şeyhî, Nesimî, Bâkî, Nedim, Evliya Çelebi, Şeyh Galib ve Yahya Kemal’i içselleştirdikten sonra Garplı pek çok yeni üstat keşfeder: Baudelaire bunların başında gelmektedir. Beudelaire’i, Mallarme ve Verlaine izler. Ardından pek çok fikir ve sanat üstadı gelir: Anatole France, Dostoyevski, Goethe, Hofmann, Nietzsche ve Edgar Allan Poe. Tanpınar’ın ikinci Yahya Kemal’i, üstadı sanisi denilebilecek Paul Valéry gelmektedir. Yazın sanatı ve düşünüş çerçevesinde değerlendirildiğinde Tanpınar pek çok açıdan hem teorik kuramlar hem de yazdığı eserlerle Batının entelektüel ve yenilikçi, yol gösterici tarafının Türkiye’deki devamıdır. Türkiye ne mazisinden ne de üç yüz yıla yakın benimsemiş olduğu Batı değerlerinden ve medeniyetinden vazgeçebilir. Bir harmanlanmaya, senteze ulaşmak lâzımdır. Türkiye toplumunun kaotik sosyal yaşamı, özellikle aydınının fikri buhranı, bu sentezi gerçekleştiremeyişinden ileri gelir. Tanpınar, bu sentezin nasıl olması gerektiğini eserlerinde kimi zaman doğrudan kimi zaman da kahramanların ağzından dolaylı olarak açıklamaktadır. Tanpınar, maziyi inkâr etmeden onu bir terkip, kaynak olarak görmüş. Ondan ilham alarak farklı anlayışla yeni ve özgün pek çok eser ortaya koymuştur. Tanpınar bir edebiyat ve sanatın ancak kendi geleneği ve kıymetleri ile yenileşebileceği düşüncesindedir. Dış etkiler ve diğer unsurlar onu sadece zenginleştirir, genişletir. Eksiklerini tamamlar fakat dış unsurları maziyle harmanlamak şartıyla yüksek bir terkiple yenileşebilir. Ahmet Hamdi Tanpınar, medeniyetler terkibi zemininde çekirdek zaman anlayışı temelli ve bilinçaltına ulaşma amaçlı edebiyat ile estetiği, tenkidi, kültürü, medeniyeti, plastik sanatları, sosyolojiyi, psikolojiyi, dili, tarihi vb. yardımcı pek çok bilimi birleştirebilmiştir. Kültür, edebiyat ve sanatımızın kaynaklarını soruşturan, irdeleyen sosyal hayat-cemiyet-edebiyat, toplum-fert ilişkileri üzerinde yoğunlaşan ve düşündüren, estetik ve uyanık gözlem ve hayat deneyimine dayalı pek çok çizgiyle insanımızı, cemiyeti tanımayı ve tanıtmayı amaç edinen Tanpınar birçok eserinde önemli, yoğun teorik değer yargılarını doğrudan veya örtük bir biçimde yazmıştır. Tespit, değerlendirme, kuram, hükümlerini ve sanat anlayışını ifade ederken dili âdeta plâstik bir sanat gibi işlevseleştirerek söyleyeceğini, bilgilerini inşa ve ibda eden estet bir edebiyat tarihçisidir. Tanpınar’ın ferdi duruşu, yazarlık ve fikir süreci, sanat, mazi ve doğu-batı anlayışı, ruhsal yapısı, çevreye olan ilişkisi, estet ve eleştiriel yetenekleri ile oldukça verimli ve zengin bir damara sahiptir. Ayrıca, Tanpınar’ın “kendini yapmak” “eb’adına erişmiş bir şair olmak” arzusunu ifade ediş biçimi de onun sanat anlayışı hakkında önemli ipuçları barındırmaktadır. Türkiye nesir ve fikir edebiyatında sanatkâr havsalayı zorlayan, onu huzursuz eden bir sanat, eleştiri ve kültür derinliğiyle, estet anlayış ve hissiyle ve bir “iç vizyon”la Anadolu’nun, Bursa’ın ve özellikle İstanbul’un “apoloji”sini manevi iklimi de harmanlayarak yapmamış, İstanbul’u büyük bir mazinin, büyük üç medeniyetin, tarihî ve mimarî eserlerin, doğal güzelliklerin ve hatıraların şehri olarak görmemiş, “batının en doğusu doğunun en batısı” perpspektifiyle kendi sanatkârâne hülyalarının, manevi kıymetlerinin, ilhamlarının, tahassüslerinin, estet anlayışının duygu ve düşüncelerinin kaynağı olarak biçimlendirmemiştir, çünkü bu istiâre fıtri bir biçimde hakikate evrilmiştir. Tarihe, kültür, sanat ve medeniyete, sosyal ve tarihi meselelere tam anlamıyla bir bilge ve kültür adamı vasfı, kimliğiyle bakar. Tanpınar’ın tüm fikir ve his dünyasında yani eser ve biyografisinde fetih ile İstanbul’un ve Türkler’in bir birlerini İstanbul’la bütünleyen, birleşen büyük medeniyet macerasının çok önemli bir yeri vardır. Tanpınar, herkes tarafından kabul gördüğü gibi tam anlamıyla bilge bir kültür adamıdır. Engin bir bilgi birikimine sahip olan Tanpınar, montaj tekniğinden iyi bir biçimde yararlanmaktadır. Pek çok sanat ve bilim dalı ile yardımcı bilimlere vakıf o

Osmanlı’nın gündelik hayatı, sosyal yapısı, toplum gelenekleri, inançları, ordu ve askerliği, güzel sanatları, antropolojisinin yanı sıra şiir ve edebiyatına dair her şey... Bu kitap günümüz insanının Fuzûlî, Bâkî, Nedîm gibi şairlerin eserlerini kolayca okuyup anlayabilmesi amacıyla hazırlandı. Bu şiiri vücuda getiren 650 civarında dîvân ve mesnevînin yaklaşık 2.000.000 beyti taranıp eski edebiyatın nirengi noktaları madde başları haline getirilerek zengin örneklerle izah edildi. Osmanlı Şiiri Kılavuzu’ndaki madde başlıkları, bugün yanlış bir adlandırmayla daha çok “Divan Şiiri” diye bilinen edebiyatın temel kavramlarını örnekleriyle açıklıyor. Kılavuzu kullananların ellerine aldıkları eski bir şiir metnini, önemli ölçüde çözüp tadına varabileceği inancındayız. Eski şiir, aradaki engeller kaldırıldığında gerçekten okuması ve yorumlaması son derece zevkli bir meşgaledir. Bu şiirin her beyti, bize yüzyıllar öncesinden gönderilmiş birer bilmece gibidir. Bunları çözmek, insanda heyecan ve bir yenisini daha çözüp anlama isteği uyandırır. Bundan 300-500 sene önce yaşamış bir söz ustasının zihninin kıvrımlarından kopan ince bir nükteyi 21. yüzyılda yeniden keşfedip zevkine varabilmek, bambaşka bir heyecan konusudur. Milletimizin Osmanlı Şiiri Kılavuzu sayesinde tarih ve kültürüyle daha güçlü bağlar kurabileceğine inanıyoruz.

Ahmet Reyiz Yılmaz, 04.08.1968 Rize doğumludur. Türk İş adamı, Ekonomist ve Orta Doğu Uzmanıdır. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Ekonomi Bölümü mezunudur. Oxford Üniversitesi'nde Stratejik Proje Liderliği alanında eğitim almıştır. Yurt dışında Ekonomi ve İş Yönetimi alanında sertifika amaçlı eğitim programlarına katılmıştır. İş hayatında, hem yurt içi hem yurt dışında uluslararası birçok ödüle layık görülmüştür. 2005 yılında İsrail'de 400 girişimci arasında yılın İş adamı seçilmiştir. İsrail ve Filistin barışına katkı sağlamak amacı ile yarısı Arap Müslüman diğer yarısı Musevi gençlerden oluşan bir futbol takımı ve diğer branşları da kapsayan bir spor kulübünün İsrail Kudüs şehrinde kuruluşuna sponsor olarak öncülük yapmıştır. Kulüp özel barış ödüllerine layık görülmüştür. 1917 yılında İngilizler tarafından yıkılan İsrail Yafo şehrindeki Osmanlı Hükümet Binası'nı yeniden restore etmiştir. Ayrıca Osmanlı dönemine ait Kudüs, Beer Sheba ve Tiberia şehirlerinde bulunan üç farklı şehit liği inşa ederek kültürel tarih mirasımıza kazandırmıştır. Yılmaz, Türk Islam Davası'nın doğru zeminde anlaşılmadığı düşüncesine bağlı olarak uzun yıllar süren araştırmaların verdiği birikimle 2010-2012 yılları arasında Hz. Ibrahim şahsında Türklerin 4000 yıllık kadim dönem Türk İslam mücadelesini anlatan “Bir İbrahim Kavgası Türk İslam Davası" adlı çalışmasını kaleme almıştır. Nuh sonrası dönemden günümüze Türk Islam tarihine ışık tutan çalışma Türkçe ve tüm dünyada İngilizce olarak yayınlanmıştır. Evli ve dört çocuk babası olan Ahmet Reyiz Yılmaz, ileri düzeyde Ingilizce ve İbranice bilmektedir

Ünlü düşünür Max Weber, modern kapitalizm analizinde diğer düşünürlerden farklı yorumlar ortaya koyar. Weber, o dönemde yüksek bir popülariteye ulaşan materyalist ve pozitivist düşünürlerden farklı hareket ederek Batı’nın modern kapitalizm başarısının kaynağında dini motiflerin rolünü vurgular. Ona göre Avrupa kapitalizminin motivasyonunu Protestanlığın temel öğretileri sağlar. Yani o, Protestanlığın aktif riyazetçi (asketik) hayat tarzı, kurtuluş teması, meslek kavramı ve metodik örgütlenme gibi özelliklerini modern kapitalizmin uyarıcı manevi güçleri olarak ifade eder. Diğer yandan Weber, kapitalizmin gelişim sürecini genel olarak ‘rasyonelleşme’ süreci olarak görür. O, rasyonelleşme olgusuyla Batı toplumlarının ekonomik gelişmesini araştırmaya giriştiğinde karşılaşır. Bu süreçte ona göre yönetim, hukuk, ekonomi, sanat, bilim ve din gibi tüm alanlar amaç-rasyonel ilkeler tarafından belirlenir. Başka bir ifadeyle rasyonelleşme; Weberyen sosyolojide modernleşme, sekülerleşme, iktisadi gelişme ve kentleşmeyle özdeştir. Weber bunları sadece Batı toplumlarına özgü tarihsel süreçler olarak görür. Weber, Batı’nın ekonomik ilerlemesi gerisindeki sebepleri analiz ederken Batı dışındaki -Doğulu- toplumların neden modern kapitalizme geçiş yapamadıklarını da inceler. İncelemesini din, hukuk, yönetim, ekonomi, maliye, ticaret, üretim, sosyal yapı ve kentler gibi alanlarda yoğunlaştırır. Bu çalışmalarla o Batı dışındaki toplumların hangi özelliklerinin modern kapitalizme geçişe izin vermediklerini ortaya çıkarmaya çalışır.

Farklı coğrafya ve ülkelerle birlikte algılanan dünya edebiyatı, zamanla ya da mekânla sınırlandırılamayacak kadar çok sesli bir yapıya sahiptir. Her toplum ya da millet kendi edebî yeteneği ölçüsünde bu yapıya katkı sunar. Bu yapıda farklı zamanlarda ya da coğrafyalarda yaşamış insanların duygularının, düşüncelerinin, dünyaya bakışlarının, kendi varoluşlarını ifade etme biçimlerinin millî ve yerel özelliklerle şekillenerek evrenselleştiği görülür. Millî edebiyatlar, belirli toplumlara hitap ederken dünya edebiyatı insanlığa hitap eder; tüm insanlığın ortak mirasıdır. Dünya edebiyatı denildiğinde hangi yazar ve eserlerin öncelikli olarak ele alınması gerektiği konusu tartışmaya açıkken burada önemli olan dili, dini ve milliyeti her ne olursa olsun salt bir insan olarak bu yazar ve eserlerden ne duyduğumuz ve hissettiğimizdir. Hangi milletten olursa olsun, duyguların dili ortaktır. Dünya Edebiyatı Araştırmaları adlı bu eserde, ilk örneklerinden günümüze kadar dünya edebiyatı ve dünya klasikleri genel olarak tanıtıldıktan sonra edebiyat akımları ile ilgili bilgi verilmiş; Rus, Fransız, İngiliz, Yunan, Latin, Alman, Amerikan, İspanyol, İtalyan, İskandinav, Çin, Arap, Fars, Hint, Türk ve Japon edebiyatları örneklendirilerek ele alınmıştır. Eserin son bölümünde ise hem Doğu hem de Batı edebiyatından seçilen klasik eserler, çağdaş tahlil yöntemleri ışığında analiz edilmeye çalışılmıştır. Bu yönüyle eserin dünya edebiyatına ilgi duyan araştırmacılara ve sanatseverlere önemli bir kaynak teşkil edeceği düşünülmektedir.