De mediator: van procesbegeleider naar inhoudsdeskundige

 Door nieuwe Europese richtlijnen en wetgeving in Nederland specialiseert het mediationvak zich steeds verder. Aan de ene kant betreft dit een aanscherping van het proces en de vereisten die aan mediators worden gesteld, aan de andere kant gaat het om een inhoudelijke verdieping van mediation in de richting van gespecialiseerde subdisciplines.

Zo wordt binnen het strafrecht mediation steeds meer een volwaardig alternatief voor een rechterlijke procedure. Maar in hoeverre leidt dit tot een juridificering van mediation? Of het ontstaan van een volledige nieuwe groep van strafrechtmediators, waar ‘gewone’ mediators het nakijken hebben?

Ook bij andere specialisaties bestaat de angst dat de inhoud het proces van mediation gaat overheersen en dat de faciliterende en neutrale rol van de mediator het gaat afleggen tegen die van inhoudelijk adviseur, waarmee deze trend de uitgangspunten van mediation zou kunnen ondermijnen. Is die angst terecht?

Dit boek gaat in op de voor- en nadelen van dit proces en laat voor- en tegenstanders aan het woord. Zijn de nadelen reëel? Wegen die op tegen de voordelen? Wat kan gedaan worden om de voordelen van specialisatie te behouden, maar de nadelen te verminderen?