Zamanın fedaileri Tekâmül

Yaşam bir bilmece: Nasıl olduğunu bilmediğimiz kozmik bir

âlemden kopup da içine düştüğümüz bu cihanın başı sonu sır!

Pek çoğumuzun, akıp giden yaşamı seyrederken düşünmediği,

ama bir an, üzerinde durup bakmanın hayret verici olduğu bir

macera!

Telaşımızın içinde koşturduktan sonra, başımız önde hanelerimize

çekildiğimizde, elimizde kalan şey bir avuç zaman…

Hunharca yirmi dörde böldüğümüz günün, keyfimize kalan kısmına

bakıp ağlamanın yersiz bir duyarlılık olduğunun farkındayım.

İnsan yaşamının kısıtlı olduğu kabulüyle birlikte düşünecek

olursak, paradan, geçim derdinden de değerli bir şey oluveriyor

zaman! Modern zamanın avcı bireyi, hanesinin selameti için artık

bizon avlayıp toprak eşelemiyor. Sanıyorum daha çileli işler

yaparak ömür tüketiyor. Evladının gülen yüzünü görmek için,

on iki saatinden fazlasını ondan ayrı geçiriyor olmak, saçma gelse

de, çağımızın bir gerçeği olarak az ötede, nobran kahkahalar

atmakta.

Zaman konusuna meylim, aşağı yukarı saydığım çerçevede

şekillendi. Zamanın bir anında, bir düşünce, ensemden tutup

yakaladı beni! Pek çok şey, sadece bir düşünceyle başlar derler.

Haklı olduklarını söyleyebilirim. Bunca kıymetli şey gözümüzün

önünde dururken, ev kirası, mutfak masrafı gibi temel ihtiyaçları

paraya havale etmenin müsrifliği mi dersiniz, kitapların

kalender bilgeliğine ayıracak zamanımızı elektronik kutuların

insafına terk etmenin caniliği mi… Neresinden bakılırsa bakılsın

aklını kaçırmış bir zamanda yaşıyoruz! Belki sağduyulu bir anda

oldu olanlar: Zaman denen şeyin kıymeti düştü aklıma.