En Meşhur 100 Mafya Babası

Eski İstanbul hayatında külhanbeyleri yanında kaba­dayılar da vardı. Her türlü kötülükten uzak duran, yiğit, iyi yürekli, yardımsever insanlardı. Bu nitelikleriyle, kül­hanbeylerinden ve diğer serseri güruhundan ayrılırlardı. Her mahallenin bir kabadayısı vardı. İstanbul’un tanınmış kabadayıları, semtleri ile anılırlardı. Kabadayılar, kendile­rini mahallenin düzenini sürdürmekten sorumlu sayarlar­dı. Sakinlerinin sorunlarını çözmeye çalışırlardı; özellikle kızları ve kadınları, ayaktakımının kaba davranışlarından korurlardı; erkek çocuklarının kötü alışkınlıklar edinme­lerini önlemek için kahvehanelere, meyhanelere, kumar­hanelere gitmelerini engellerlerdi. Mahallenin zenginleri ve eşrafı, bunları himaye ederdi. Kabadayılar aynı zamanda mahallenin düzeninin de teminatıydılar. Çoğu zaman ma­hallede ortaya çıkan sorunun yerel olarak mahalle mikro kozmosunda, imam ya da kendi bölgelerinin onurunun te­minatı olan kabadayılar yoluyla çözümlenmesi gerekmiştir.

İstanbul’un eski kabadayılığı bir nevi, “şehir şövalyeliği” idi. İstanbul kabadayılığı başlı başına bir âlemdi. Kabadayılar değişik ve kendilerine has isimlerle anılır­lardı. Çeşme Meydanı’nda, Azapkapı İskelesi’nde sandıkçı­lık eden Arap Reyhan Ağa, Haddehaneli Kel Eşref, Kasım­paşalı Hüsnü, Matlı Mustafa, Mirasyedi Necim yanında, kabadayı muhitinde “Abu” diye nitelenen, telaffuzundaki şive dolayısıyla, kendisi Arap olmamasına rağmen bu la­kapla anılan Süleymaniye Sancağı’ndan Arap Abdullah ve 1909’da bir ara Büyükada’da serkomiserliğe (başkomiserli­ğe) tayin edilen Sarraf Niyazi, bu âlemin önde gelen ünlü kabadayılarındandı.